​Med refleksvestar, hjelm, munnbind og skotrekk er dei klare for å starte simulering av ein akutt dårleg pasient. 

«Pasienten» er ei avansert dokke med vitale funksjonar som kan styrast med eit nettbrett. Fagutviklingssjukepleiar Merethe Instanes Lund og Ida Kristine Ottesen har planlagt dagens simulering og gir teamet kort informasjon om kva som har skjedd med «mann, 74 år». Straks etter går dei i gang med undersøking og behandling.

– Dette er arbeidsmiljøtrening og ikkje case-trening, forklarar funksjonsleiar Torstein Dankel Stavenjord medan kollegene jobbar med pasienten. 

– Det betyr at det er det praktiske som skal fungere best mogleg i dag, og at det ikkje er fokus på det medisinskfaglege, som i anna simulering. 

Kor ligg relevant utstyr og legemiddel? Er det nødvendige på plass? Korleis fungerer logisitikken rundt pasienten? Kva heis er den rette frå akuttmottak og opp til helikopterdekket? 

Ved å simulere mottak og behandling av sjuke pasientar, kan ein avdekke feil og manglar og finne betre måtar å løyse utfordringar på - før ein flyttar inn i nye lokalar.

Tida fram til innflytting skal brukast godt. Spesialsjukepleiar Ida Kristine Ottesen observerer om det praktiske fungerer og tar notatar undervegs.

I dag trener dei på såkalla MAT-alarm, medisinsk akutt tilstand. Når denne alarmen går, møter helsepersonell frå fleire avdelingar, ikkje berre det vanlege mottaksteamet i akuttmottak. Det kan vere både medisinsk forvakt og bakvakt, anestesisjukepleiar, anestesilege, mottakssjukepleiar, bioingeniør og portør. 

Dagens pasient er ein mann på 74 år som har falt om på tur. Han er brakt inn av ambulanse, er ikkje kontaktbar og har fått to rundar hjarte-lunge-redning og støt. 

Stemninga på simuleringstrening er spent, men roleg. Det å ta øvinga på like stort alvor som ein ekte situasjon er viktig for læringsutbyttet.

​– Her trener vi med komplette team, noko som er krevjande både med tanke på logistikk og ressursar, seier ansvarleg for simuleringa Merethe Instanes Lund. 

Akuttmottaket har to heile fagdagar sett av til simulering i nye lokalar.

– I tida fram mot innflytting skal vi også trene på mindre kompliserte pasientar med det vanlege mottaksteamet, forklarar ho.

​Meir simulering

Etter innflytting held ein fram med simulering i det daglege. Instanes Lund seier dei vil jobbe for å trene enno oftare enn i dagens bygg. 

Både MAT-alarm og hjartestans trener ein på annakvar veke. Andre tilstandar ein trenar jamleg på er dårleg barn, hjerneslag og BEST (systematisk traumetrening).

Ho er godt nøgd med dagens trening. Etter det første caset får både teammedlemer og observatørar utdelt evalueringsskjema for å notere manglar og betringsforslag.

– Vi leser gjennom dei systematisk etterpå og ser kva vi kan gjere annleis, seier Instanes Lund.